My Elysium
درس معلم گر بود زمزه ی محبتی جمعه به مکتب اورد طفل گریز پای را
شنبه 23 مهر 1390برچسب:, :: 19:9 :: نويسنده : faraz khanbabaei
برنامه شاتل های فضایی در واقع گام بزرگ ناسا پس از ماموریت های موفق آپولو بود که با هدف اکتشاف در مدار زمین طراحی شد. دستور این برنامه در زمان ریاست جمهوری نیکسون صادر شد و شاتلهای فضایی ساخته شدند. این ابزارهای مداری در حقیقت ابزارهای رفت و برگشت به مدار زمین بودند که قابلیت جابجایی هفت خدمه و مقادیر انبوهی از تجهیزات را به مدار زمین داشتند. به کمک این شاتل ها بود که بخش عمده ای از ساخت و ساز ایستگاه فضایی بین المللی صورت گرفت و از سوی دیگر بسیاری از ماهواره های مهم تاریخ فضا نوردی مانند تلسکوپ فضایی هابل با کمک این ابزارها به مدار زمین رفتند و همچنین عملیات پیچیده ای مانند تعمیر تلسکوپ فضایی هابل به وسیله این شاتل ها صورت گرفت. ناوگان شاتل های فضایی در کل شامل پنج شاتل فضایی عملیاتی به نام های کلمبیا، چلنجر، آتلانتیس، دیسکاوری و ایندیور و یک نمونه آزمایشی به نام اینترپرایز بود. نخستین پرواز شاتل ها را شاتل فضایی کلمبیا در سال ۱۹۸۱/۱۳۶۰ انجام داد و آخرین و ۱۳۵ امین آنها را شاتل فضایی آتلانتیس طی روزهای پیش رو انجام خواهد داد. از میان این ناوگان شاتل فضایی چلنجر در سال ۱۹۸۶ / ۱۳۶۴ و لحظاتی پس از پرتاب منفجر شد و ۷ فضانورد آن جان خود را از دست دادند. شاتل فضایی کلمبیا نیز در اول فوریه ۲۰۰۳ / ۱۲ بهمن ۱۳۸۱ پس از پایان ماموریت خود و هنگام ورود به جو زمین به دلیل مشکلی در سپر حرارتی اش منفجر شد و بار دیگر ۷ فضانورد آن جان خود را از دست دادند. دو شاتل فضایی ایندیور و دیسکاوری نیز طی ماههای گذشته با انجام آخرین ماموریتهای خود برای همیشه بازنشسته شدند و اینک شاتل آتلانتیس با انجام آخرین ماموریتش به دو شاتل خواهر خود خواهد پیوست و همرا با آنها عازم موزههایی خواهد شد که برای آنها در نظر گرفته شده است. از جمله ماموریت های تاریخی شاتل فضایی آتلانتیس می توان به انتقال فضا پیمای گالیله – که عازم کاوش مشتری شد – به مدار زمین، نخستین ملاقات با ایستگاه فضایی روسی میر که رویدادی تاریخی در همکاری های بین دو قدرت دوره جنگ سرد بود و ماموریت تاریخی آخرین تعمیر تلسکوپ فضایی هابل اشاره کرد. در آخرین ماموریت این شاتل ، آتلانتیس به همراه چهار خدمه اش برای آخرین بار به ایستگاه فضایی خواهد رفت تا برخی از تجهیزات را به آن منتقل کرده و برخی از ادوات اضافی را به زمین باز گرداند.
او به واسطه موفقیتهای حرفهای خود تا کنون چندین مدال افتخار کسب کرده است که از جمله آنها میتوان به مدال افتخار برای عالیترین سطح گذراندان دوره آموزشی فضانوردان در رشته خلبانی و مهندسی اشاره کرد. او همچنین خلبان آزمایشی ارتش ایالات متحده برای آزمودن تواناییهای جدید هواپیماها در مرحله آزمایشی است. کلنل داگلاس هارلی، که در تنها سفر فضایی پیشینش ۱۵ روز و ۱۶ ساعت و ۴۵ دقیقه را در فضا سپری کرده بود، در آخرین پرواز شاتل٬ افتخار خلبانی آتلانتیس را بر عهده دارد. در بین آخرین خدمه شاتل او کمترین تجربه حضور در فضا را دارد.
در سال ۲۰۰۲ / ۱۳۸۱ به عنوان متخصص ماموریت در ماموریت STS-112 با شاتل فضایی آتلانتیس به مدار زمین رفت. پس از آن به عنوان عضور گروه هیجدهم خدمه ایستگاه فضایی بینالمللی انتخاب شد و در سال ۲۰۰۸ / ۱۳۸۷ همراه مأموریت STS-126 به عنوان متخصص ماموریت به ایستگاه فضایی سفر کرد و به عنوان خدمه در آنجا ماند تا اینکه در ۲۸ مارس ۲۰۰۹ / ۸ فروردین ۱۳۸۸ پس از پایان ماموریت ۱۳۳ روزه خود در ایستگاه با مأموریت STS-119 و در حالیکه نقش متخصص عملیات را داشت به زمین بازگشت. بدین ترتیب ساندرا مگنوس که پیش از این دو بار به فضا سفر کرده است ( و سابقه پرواز با سه شاتل فضایی را داشته است) در سومین ماموریتش در نقش کارشناس عملیات با آتلانتیس عازم سفر خواهد شد. بدین ترتیب او نام خود را در کنار نام سالی راید (نخستین زن فضانورد آمریکایی که با شاتل به فضا رفت) به عنوان آخرین زن مسافر شاتل های فضایی نیز ثبت خواهد کرد. ساندرا تا پیش از این ماموریت در کل مدت دوران فضانوردی خود ۱۴۴ روز و ۱۴ ساعت و ۱۶ دقیقه را در فضا سپری کرده است.
او در دو ماموریت فضایی STS-110 و STS-122 با شاتلهای فضایی به مدار زمین سفر کرده و در مجموع مدت ۲۳ روز و ۱۴ ساعت و ۴ دقیقه را در فضا سپری نموده است و اینک این افتخار را دارد تا نامش به عنوان یکی از چهار آخرین فضانوردانی که با شاتل فضایی عازم فضا میشوند در تاریخ فضانوردی جهان ثبت شود.
بدین ترتیب با پرواز این چهار فضانورد به ایستگاه فضایی بینالمللی٬ پرونده شاتلهای فضایی برای همیشه بسته خواهد شد. سوالی که باقی خواهد ماند این است که آینده پروازهای فضایی سرنشیندار در غیاب شاتلهای فضایی چگونه خواهد بود؟ آیا فضاپیماهای روسی سایوز میتوانند غیبت این موثرترین وسیله حمل و نقل فضایی را جبران کنند و آیا بخش خصوصی آن قدر توانا شده است که بتواند فضاپیماهای مطمئن نسل بعدی پروازهای فضایی را به جهان عرضه کند. این پرسشها و سوالات بسیار دیگری در پایان عصر شاتلهای فضایی مطرح است که گذشت زمان به آنها جواب خواهد داد.
. پوریا ناظمی، روزنامهنگار علمی، مدرس و مروج نجوم . نظرات شما عزیزان:
|
آخرین مطالب پيوندها
نويسندگان |
||||||
![]() |